Vragen en antwoorden

Er zijn meerdere ideeën verspreid over wat alcoholisme werkelijk is.

De meest zinvolle verklaring voor de overgrote meerderheid van de AA-leden is dat alcoholisme een ziekte is, een progressieve ziekte, die nooit kan genezen, maar die zoals sommige andere ziekten wel gestabiliseerd kan worden. Als we het nog verder uitdiepen blijkt dat vele AA”ers menen dat deze ziekte een combinatie vormt van een fysieke overgevoeligheid voor alcohol plus een geestelijke obsessie voor de drank, die ongeacht de gevolgen ervan, niet door wilskracht alleen kan gebroken worden.

Eens het alcoholisme op gang gebracht, is er moreel gezien niets verkeerdst door het feit dat men ziek is. In dit stadium is er geen sprake meer van vrije wil, omdat het slachtoffer zijn controle over de alcohol kwijt is.

Het belangrijkste punt is echter dat men inziet dat men ziek is, en gebruik maakt van de hulp die geboden wordt. De wil om “beter te worden” mag echter niet ontbreken.

Uit ervaring blijkt dat het AA-programma succesvol is voor iedere alcoholist die eerlijk is in zijn verlangen om de drank op te geven; het is niet effectief voor hen die niet absoluut willen ophouden met drinken.

U alleen, en niemand anders, kan tot die vaststelling komen. Velen die nu AA-lid zijn kregen vroeger te horen dat ze geen alcoholisten waren, dat ze enkel wat meer wilskracht moesten opbrengen, verandering van omgeving nodig hadden, rust en wat hobby’s om er terug bovenop te geraken. Diezelfde mensen hebben echter uiteindelijk toch een beroep gedaan op AA omdat ze in alle eerlijkheid moesten toegeven dat de alcohol hen de baas was, en dat ze tot alles bereid waren om aan die drang naar alcohol te ontsnappen.

Sommigen onder hen zijn omwille van die alcohol eerst door een hel gegaan alvorens ze wilden toegeven dat alcohol niets voor hen was. De drank bracht hen tot plichtsverzuim, diefstal, leugens en bedrog en zelfs moord. Zij profiteerden van hun werkgevers en misbruikten hun families Zij waren niet meer te vertrouwen in hun contact met andere mensen. Zij verspeelden volledig hun materieel, geestelijk en intellectueel bezit.

Vele anderen waarbij het niet zo tragisch afliep deden echter ook een beroep op AA. Zij belandden nooit in de gevangenis of in het hospitaal. Hun drankzucht is misschien nooit opgevallen bij hun naaste familie of vrienden. Doch zij wisten genoeg over alcoholisme als een progressieve ziekte om tijdig in te grijpen. Zij traden toe tot AA voordat de gevolgen te erg werden.

Er is een gezegde in AA, nl. Dat zoiets als in kleine mate alcoholist zijn niet bestaat. Ofwel is men het, of is men het niet. En ieder kan slechts voor zichzelf uitmaken of alcohol voor hem al dan niet een stuurloos probleem is.

Voor zover men weet geldt de stelregel: eens alcoholist altijd alcoholist. Het feit dat men alcohol maanden of zelfs jaren opgeeft, beduidt niet dat een alcoholist “normaal” of sociaal kan drinken. Wanneer deze persoon de grens van zwaar drinken overschreden heeft naar onverantwoord alcoholgebruik is er geen houden meer aan. Weinig alcoholisten wensen zich vrijwillig moeilijkheden op de hals te halen door de drank, doch deze moeilijkheden schijnen een onvermijdelijk gevolg te zijn van het alcoholisme. Na een droge periode zal hij het ongevaarlijk vinden een paar glazen bier of lichte wijn te drinken. Hij zal zichzelf misschien misleiden door enkel bij de maaltijden te drinken. En voor hij het beseft zit de alcoholist terug in zijn patroon van overdadig alcoholgebruik, ofschoon hij zichzelf zou willen beperken tot een gemodereerd sociaal drinker.

Het antwoord. Gebaseerd op AA-ervaring is, dat zo U een alcoholist bent, U nooit meer in staat zult zijn uw drankzucht te controleren. Dan blijven er slechts twee mogelijkheden over: steeds meer en meer toegeven aan de drank, met alle schadelijke gevolgen van dien, of de drank volledig opgeven en een totaal nieuw nuchter, opbouwend leven beginnen.

In het kader van de AA bestaat er vanzelfsprekend geen dwang, en er zal ook nooit iemand controle uitoefenen op leden of zij al dan niet drinken. Het antwoord op deze vraag is dat, als iemand alcoholist is, hij gewoon het risico niet kan lopen alcohol, onder welke vorm dan ook, te gebruiken. Alcohol is alcohol, of het nu gaat Om een martini, whisky-soda, grog, een glas champagne, of een doodgewone glas bier. Daar valt maltbier of zogenaamd alcoholvrij bier ook onder.

Voor een alcoholist kan één glas alcohol, onder welke vorm dan ook, te veel zijn en twintig niet genoeg.

Om zeker van zichzelf te kunnen zijn moet de alcoholist gewoonweg van alcohol afblijven, ongeacht de hoeveelheid, de mengeling of de concentratie die hij denkt baas te kunnen blijven.

Vanzelfsprekend zullen er slechts weinigen dronken zijn van één of twee glazen bier. De alcoholist weet dit net zo goed als wie dan ook. Hij kan zichzelf er wellicht toe brengen slechts twee of drie glazen te drinken en er dan voor de rest van de dag mee te stoppen. Soms kan hij dit zelfs meerdere dagen of weken volhouden. Op een gegeven moment vindt hij, nu hij toch aan “t drinken is, hij evengoed maar eens kan doordrinken. Meer bier of wijn dus. Desgewenst schakelt hij over op sterke drank.

En zo staat hij weer terug aan zijn beginpunt.

De meeste AA-leden zullen U hetzelfde vertellen: niet hoe veel of hoe vaak U drinkt telt, maar wel van belang is hoe U drinkt Om te weten of U alcoholist bent of niet. Vele probleemdrinkers kunnen weken, maanden, of soms zelf jaren zonder drank blijven. Gedurende deze droge periodes, interesseert alcohol hen niet in het minst.

Zonder dat het hun geestelijk of emotioneel moeite kost is het hun mogelijk te drinken of niet, doch kiezen zij er voor geen drank aan te raken.

En dan plots, Om een onbelangrijke reden, of gewoon zonder reden, vallen zij van het ene uiterste in het andere. Zij verwaarlozen hun werk, hun gezin en andere burgerlijke en sociale plichten. Zo’n aanval kan een avond en zelfs meerdere dagen of weken duren. Daarna is men verzwakt, vol berouw en vol overtuiging dit nooit meer te laten gebeuren. Doch het gebeurt wel weer.

Dit type van “periodiek” drinken is zeer verwarrend, niet alleen voor hun omgeving, maar voor de drinker zelf ook. Hij begrijpt zelf niet waarom hij tussen zo”n periodes weinig of geen interesse heeft voor alcohol en zijn zelfcontrole volledig kwijt is, wanneer hij opnieuw begint te drinken.

De periodieke drinker kan wél of geen alcoholist zijn. Maar als zijn drang naar drank oncontroleerbaar wordt of indien de periodes tussen twee aanvallen steeds korter worden, is het tijd het probleem aan te pakken.

Eens hij kan toegeven dat hij alcoholist is, en de eerste stap zetten naar een blijvende nuchterheid waar duizenden en duizenden AA’ers zo gelukkig mee zijn.

Vele AA-leden werd tijdens hun drinken gezegd dat zij geen alcoholisten waren, hetzij door hun families hetzij door vrienden en dokters. En de alcoholist vergroot het probleem nog door het feit dat hij de gevolgen van zijn drankzucht niet realiseert. Door zijn oneerlijkheid maakt hij doktershulp zeer moeilijk. Het is verbazingwekkend dat er nog zoveel dokters in staat zijn geweest het bedrog van een typische probleemdrinker te doorzien en een correcte diagnose te stellen.

Er kan niet genoeg op gewezen worden dat de belangrijke erkenning alcoholist te zijn, door de drinker zelf getroffen moet worden.

Hij alleen kan dit, en niet zijn dokter, familie of vrienden. Wanneer hij dit erkent, is de halve strijd gewonnen. Wanneer hij echter de beslissing aan anderen overlaat, kan hij zijn probleem met alle gevaren en ellende van dien, nutteloos laten aanslepen.

Enkelen zijn gestopt met drinken na het lezen van het AA “Big Book” waarin de basisprincipes van het herstelprogramma zijn uiteengezet.

Doch praktisch allen zochten andere alcoholisten op met wie ze hun nuchter zijn en hun ervaringen konden delen. Het AA-programma is het meest effectief voor het individu, als het erkend en aanvaard wordt als een programma waarbij anderen betrokken worden. Door het contact met andere alcoholisten in zijn plaatselijke AA-groep blijkt de alcoholist zijn eigen probleem gemakkelijker te doorzien, om het op deze wijze beter te kunnen oplossen. Hij is als het ware omringd door personen die zijn vroegere ervaringen, zijn huldigde problemen en hoop delen. Hij raakt dit gevoel van eenzaamheid kwijt, dat wellicht een belangrijke rol heeft gespeeld in zijn drang naar alcohol.

Anonimiteit was, is en blijft de basisregel van het AA-programma. Doch de meeste leden hebben er, na enige tijd bij AA te zijn, niets op tegen dat het gerucht de ronde doet dat zij lid zijn van een genootschap dat hen in staat stelt nuchter te blijven. Traditiegetrouw zullen AA-leden nooit hun lidmaatschap bekend maken, hetzij langs pers, radio of andere media. En niemand heeft het recht de anonimiteit van een ander lid prijs te geven.

Dit betekent dus dat elke nieuwkomer kan toetreden tot AA met de zekerheid dat niemand van zijn nieuwe vrienden vertrouwelijke zaken in verband met zijn drankprobleem zal schenden. De andere leden van de groep weten maar al te goed hoe de nieuweling zich voelt. Zij herinneren zich best hun eigen vrees in het publiek te worden geïdentificeerd met wat een afschrikwekkend woord lijkt: “alcoholist”.

Eens lid van AA zal de nieuwkomer enigszins geamuseerd terugdenken aan de tijd dat hij werkelijk bezorgd om was dat iemand zou ontdekken dat hij de drank had opgegeven. Tijdens de drinkperiodes van een alcoholist doen de geruchten over zijn eventuele escapades vlug de ronde. Sommige alcoholisten noemen zich zelfs “volleerde dronkaards” wanneer ze zich aansluiten bij AA. Hun drinken gaat zeker niet ongemerkt voorbij, op enkele gevallen na. In dit perspectief zou het dan ook eerder ongewoon zijn als het goede nieuws van hen nuchter blijven geen commentaar zou verwekken.

Niettemin kan de anonimiteit van een AA-lid, enkel worden onthuld door deze persoon zelf, en dan nog op een zodanige wijze dat het Genootschap er geen schade van ondervindt.

Sociaal drinken is een vanzelfsprekend deel geworden van de zakenwereld. Vele contacten met klanten of eventuele toekomstige klanten worden met opzet gelegd met een cocktail, met sterke drank of wat dan ook aan de orde van de dag is. Vele AA”ers zullen de eersten zijn om toe te geven dat ze vaak belangrijke zaken hebben afgehandeld in bars, cafés, hotelkamers of zelfs tijdens feestjes thuis.

Het is daarentegen verbazingwekkend hoeveel belangrijke zaken geregeld worden zonder er alcohol aan te pas komt. En vele alcoholisten staan er ook verbaasd over hoeveel bekende figuren in de zakenwereld, de industries het beroepsleven, en de kunsten succes oogsten zonder afhankelijk te zijn van alcohol.

In feite komt het erop neer dat vele AA’ers vroeger “zakelijke contacten” aanvoerden als een excuus om te kunnen drinken. Nu ze niet meer drinken komen ze tot de vaststelling dat ze meer bereiken dan vroeger. Nuchterheid is voor hen zeker geen hinder in het maken van vrienden en het beïnvloeden van mensen die zouden kunnen bijdragen tot hun economisch succes.

Dit betekent niet dat alle AA’ers opeens al hun vrienden en zakenrelaties die drinken, mijden. Indien zijn vrienden voor hun maaltijd een paar drankjes wensen zal de AA’er een alcoholvrije drank bestellen. Als hij uitgenodigd wordt op een zakendiner zal hij er in “t algemeen aarzelend naar toe gaan. Hij weet best uit ervaring dat de meeste andere gasten meer begaan zijn met hun eigen glas, dan met dat van hem, en dat het hen weinig of niets kan schelen wat hij drinkt.

Van het moment dat hij trots begint te worden over de kwaliteit en kwantiteit van zijn werk, zal de nieuwkomer in AA waarschijnlijk ontdekken dat in de meeste takken van de zakenwereld het resultaat grotendeels afhangt van de prestaties, wat hij zich niet realiseerde toen hij nog dronk. Toen dacht hij misschien dat charme, vernuft en gezelligheid de belangrijkste sleutels waren tot succes in zaken. Deze kwaliteiten kunnen ongetwijfeld een hulp zijn voor diegenen die controle hebben over hun drankgebruik. Dat geldt echter niet voor de alcoholist, omdat hij geneigd is er veel meer belang aan te hechten dan ze eigenlijk verdienen.

De geschiedenis heeft bewezen dat AA-resultaat oplevert voor iedereen die werkelijk wenst te stoppen met drinken, ongeacht zijn economische of sociale achtergrond. Onder de huidige AA-leden zijn er velen die aan het dolen waren, in de gevangenis waren beland of in andere instellingen.

Zij die bijna uitgeteld zijn; zullen er geen nadeel van ondervinden dat ze naar AA zijn gekomen. Hun basisprobleem, hetgeen hun leven totaal In de war heeft gebracht, is identiek aan het hoofdprobleem van leder ander AA-lid. De waarde van AA-lid wordt niet geschat op basis van zijn kleding, zijn taal of zijn bankrekening. Het enige dat telt In AA is of een nieuwkomer al dan niet wil ophouden met drinken. Zo ja, dan is hij welkom.

Er is veel kans dat hij er nog versteld van zal staan hoeveel van de andere leden hem misschien nog overtreffen, als het op sociale achtergronden en vroegere ervaringen aankomt.

De meeste mannen en vrouwen doen een beroep op AA, als zij totaal in de put zitten met hun drankprobleem. Dit is echter niet altijd het geval. Een aantal personen worden pas lid van de Gemeenschap lang nadat zij gestopt waren met drinken. Eén bepaalde persoon, die er zich van bewust was dat hij geen controle had over alcohol, was al 6 of 7 jaar gestopt met drinken voordat hij lid werd. Zijn eigen opgelegd nuchter zijn was geen erg gelukkige ervaring. Langzaam werd hij meer en meer gespannen en zenuwachtig door kleine dagelijkse problemen. Hij stond op het punt terug aan de drank te gaan, toen een vriend hem voorstelde eens een beroep te doen op AA. Sindsdien is hij al vele jaren lid en volgens hem is er geen vergelijk mogelijk tussen het huidig gelukkig nuchter zijn, en zijn vroegere nuchter zijn dat gepaard ging met een hoop zelfmedelijden.

Anderen vertellen ons gelijkaardige ervaringen. Zij weten dat zij gedurende lange periodes een nuchter leven kunnen leiden dat echter steeds tekenen toont van ontevredenheid. Maar het valt hun veel gemakkelijker als ze van hun nuchterheid kunnen genieten en steun vinden tijdens hun vergaderingen en in het werken met andere alcoholisten in het kader van AA. Juist zoals de meeste andere mensen zien ze het nut er niet van in de dingen opzettelijk moeilijk te maken. Als men hen voor de keuze stelt tussen nuchter zijn met of zonder AA, kiezen zij vrijwillig voor AA.

Leden van AA hebben er alle belang bij hulp te bieden aan andere alcoholisten die nog niet nuchter zijn. Ten eerste weten zij uit ervaring dat dit werk, gewoonlijk “Twaalf Stappen werk” genaamd, hen helpt nuchter te blijven. Hun leven wordt geleid door een grote, intense belangstelling en zeer waarschijnlijk zal iedere herinnering aan hun eigen vroegere ervaringen met alcohol hen helpen niet te zelfverzekerd te worden, wat gemakkelijk tot terugvallen zou kunnen leiden. Het maakt niet uit welke verklaring men eraan geeft, maar het is een feit dat AA’ers die zich vrijwillig tijd en moeite getroosten om andere alcoholisten te helpen, er zelden moeite mee hebben om zelf nuchter te blijven.

De tweede reden dat AA’ers verlangen probleemdrinkers te helpen is, dat het hun de gelegenheid geeft hun schuld af te lossen tegenover degenen die hun hulp hebben geboden. Het is de enige praktische manier waarop ieder individueel lid zijn schuld aan AA kan terugbetalen. Een AA-lid weet dat nuchterheid niet te koop is, en dat hij niet in de veronderstelling kan leven dat, wanneer hij droog is, hij een permanent contract op zak heeft. Hij weet echter wel dat een nieuw nuchter leven mogelijk is voor degenen die het oprecht wensen, en bereid zijn het te delen met anderen die nog na hem komen.

Traditiegetrouw zal AA nooit leden “aanwerven”, noch mensen aanzetten tot lidmaatschap, of fondsen van buitenaf vragen of aanvaarden.

Er zijn twee praktische manieren om AA te omschrijven. De eerste is de welbekende omschrijving van het doel en de objectieven, die hiervoor reeds vermeld werden:

“De Anonieme Alcoholisten vormen een genootschap van mannen en vrouwen die hun ervaring, sterkte en hoop delen, met als doel hun gemeenschappelijk probleem op te lossen, alsmede anderen van alcoholisme te helpen herstellen. De enige vereiste om lid te worden is de wens op te houden met drinken. AA-lidmaatschap is vrij van contributie of honoraria; onze onafhankelijkheid is te danken aan onze eigen bijdragen. De AA is geenszins verbonden met enige sekte, kerkgenootschap, politieke strekking, organisatie of instelling; wenst niet in geschillen betrokken te worden; verleent geen steun, of doet geen afbreuk aan gelijk welk standpunt dan ook. Onze primaire doelstelling is nuchter blijven en andere alcoholisten helpen hetzelfde te bereiken”.

Het “gemeenschappelijk probleem” is alcoholisme. De mannen en vrouwen die zichzelf lid noemen van AA zijn alcoholisten en zullen het altijd blijven. Zij zijn er zich degelijk van bewust dat ze geen controle hebben over alcohol, onder welke vorm dan ook; zij doen er voor altijd afstand van.

Het belangrijkste is dat ze het probleem niet op eigen houtje trachten op te lossen. Ze behandelen het samen met andere alcoholisten. Het feit dat ze hun “ervaring, kracht en hoop” delen met anderen, schijnt de basis te zijn voor een nieuw leven zonder alcohol en, in de meeste gevallen, zonder de drang naar alcohol.

De tweede manier om Anonieme Alcoholisten te omschrijven is in grote lijnen de structuur van het Genootschap weergeven. AA telt meer dan 2.000.000 leden, mannen en vrouwen, in de Verenigde Staten, Canada en ongeveer 135 andere landen. Deze mannen en vrouwen ontmoeten elkaar in lokale groepen die in grootte variëren van een handvol ex-drinkers in kleinere plaatsjes, tot een paar honderd in groter gemeenten.

In de dichtbevolkte grote steden bestaan er misschien enkele tientallen plaatselijke groepen, die ieder hun eigen regelmatige vergaderingen houden. Vele AA-vergaderingen staan open voor het publiek, sommige groepen houden ook “gesloten vergaderingen” waar leden aangemoedigd worden problemen te bespreken die misschien niet zo goed begrepen worden door niet-alcoholisten.

De plaatselijke groep is de kern van het AA-Genootschap. Tijdens de open vergaderingen worden de alcoholisten en hun families ontvangen in een vriendelijke, behulpzame sfeer. Voor het ogenblik bestaan er zo’n 42.000 groepen verspreid over heel de wereld met inbegrip van honderden groepen in hospitalen, gevangenissen en andere instellingen.

Het begin van AA dateert van 1935 in Akron, toen een New Yorkse zakenman, die voor het eerst sinds jaren met succes nuchter kon blijven, aldaar contact opzocht met een andere alcoholist.

Tijdens een paar maanden dat hij nuchter was ondervond hij immers dat zijn verlangen naar drank afnam wanneer hij andere alcoholisten hielp nuchter te blijven. In Akron kwam hij in contact met een lokale arts die problemen had met de drank. Tijdens hun samenwerking ondervonden ze beiden dat de mogelijkheid om nuchter te blijven nauw samenhing met de geboden hulp en aanmoediging t.o.v. andere alcoholisten.

Gedurende 4 jaar groeide deze beweging geleidelijk, hoewel er nog geen sprake was van een naam, organisatie of beschrijvende lectuur. Er ontstonden groepen in Akron, New York, Cleveland en een paar andere centra.

In 1939 werd het boek “Anonieme Alcoholisten” gepubliceerd waaraan het Genootschap zijn naam ontleend heeft en door de hulp van een aantal vrienden, niet-alcoholisten, verwierf de beweging nationale en internationale bekendheid.

Er werd een dienstkantoor geopend in New York om de jaarlijkse duizenden vragen om inlichtingen en verzoeken om literatuur te behandelen.

AA-lidmaatschap is totaal vrij van enige financiële verplichting. Het AA-programma tot herstel van alcoholisme is er voor iedereen die wenst te stoppen met drinken; of hij of zij nu totaal blut is of miljonair.

Juist het gebrek aan regels, voorschriften of een “dwang” is één van de uniekste karakteristieken van AA als lokale groep of als wereldwijde genootschap. Er bestaan geen verordeningen dat een lid een bepaald aantal vergaderingen moet bijwonen binnen een aangegeven periode.

Vanzelfsprekend heerst er in de meeste groepen een ongeschreven traditie, dat degenen die nog aan de drank is en herrie schopt tijdens een vergadering verzocht wordt deze te verlaten; doch deze persoon is echter steeds welkom bij een volgende gelegenheid wanneer hij zich beter kan gedragen. Ondertussen zullen de leden van de groep echter hun best doen hem van de drank af te helpen als hij dat werkelijk wenst.

De meeste lokale groepen doen een bijdrage na de vergadering om de huur van de zaal te dekken alsmede andere kosten zoals koffie, sandwiches, gebak of gelijk wat gepresenteerd werd. Bij de grote meerderheid van de groepen wordt een gedeelte van het geld, dat men op die wijze vergaart vrijwillig afgestaan aan de nationale en Internationale diensten van AA. Deze groepsfondsen zijn uitsluitend bestemd voor diensten die hulp bieden aan nieuwe en al bestaande groepen, en die mede zorgen voor het bekendmaken van het AA-herstelprogramma aan de “vele alcoholisten die er nog niet over gehoord hebben”.

De belangrijkste bedenking die men zich kan maken is dat lidmaatschap van AA geenszins afhankelijk is van financiële steun van buitenaf. AA is totaal onafhankelijk en aanvaardt geen bijdragen van buitenstaanders.

In AA zetelen geen leidende figuren of ambtenaren die de skepter zwaaien over het Genootschap. Vanzelfsprekend moeten zelfs in een zo”n vrije organisatie toch bepaalde taken verricht worden. In de lokale groepen moet er bv. steeds iemand een geschikte vergaderplaats zoeken, vergaderingen moeten gepland en geprogrammeerd worden; er moeten de nodige voorzieningen getroffen worden voor het opdienen van koffie en frisdranken, wat veel bijdraagt tot de gezellige sfeer van AA-samenkomsten; vele groepen achten het ook verstandig iemand verantwoordelijk te stellen voor het bestendig contact met de nationale en Internationale ontwikkeling van AA.

Als een lokale groep pas gesticht is nemen gewoonlijk bepaalde mensen deze taken vanzelf op zich en handelen zo in dienst van de groep. Doch deze verantwoordelijkheden worden zo snel mogelijk bij verkiezingen toegewezen aan andere leden en voor beperkte periodes. Een AA-groep zal bv. een chairman hebben, een secretaris, een comité dat het programma opstelt, een comité voor drank en eten, een penningmeester en een algemene dienstvertegenwoordiger die optreedt voor de groep bij regionale of andere vergaderingen. Nieuwkomers die al een redelijke tijd nuchter zijn worden aangemoedigd om zo snel mogelijk deel uit te maken van deze werkgroepen.

Op nationaal en internationaal niveau zijn er natuurlijk ook bepaalde taken te verrichten. Er moet voor literatuur gezorgd worden die dient gedrukt te worden en verzonden naar alle groepen en personen die erom verzoeken. Vragen om inlichtingen vanwege zowel nieuwe als gevestigde groepen dienen beantwoord. Er moet voldaan worden aan individuele verzoeken om informatie betreffende AA en het herstelprogramma. Hulp en informatie moet geboden worden aan dokters, geestelijken, zakenmensen en directies van instellingen. En er moet ook gezorgd worden voor een degelijke public relations en de verspreiding ervan over pers, radio, televisie, film, (inmiddels ook het internet) en andere communicatiemedia.

Teneinde de groei van AA op degelijke manier te steunen hebben vroegere leden van het Genootschap, samen met vrienden niet-alcoholisten destijds een voogdijraad opgericht – nu bekend als The General Service Board of Alcoholics Anonymous. Deze Raad treedt op als voogd van AA Tradities en Algemene Diensten en draagt de verantwoordelijkheid voor de dienstnormen van het AA Algemeen Dienstbureau in New York.

De schakel tussen de Raad en de AA-groepen van de VS en Canada is de AA General Service Conference. Deze conferentie omvat ongeveer 90 afgevaardigden van verspreide AA-gebieden, de 21 beheerders van de Raad, stafleden van General Service Office e.a., en zij vergaderen jaarlijks gedurende verscheidene dagen. De conferentie komt echter uitsluitend een rol van raadgever toe. Ze heeft absoluut geen bevoegdheid het Genootschap bepaalde reglementen op te leggen of te besturen.

Het antwoord op de vraag “Wie leidt AA?” is dus dat de Genootschap een unieke democratische beweging is, zonder enig centraal bestuur en met een minimum aan uitgesproken organisatie.

AA is geen religieuze vereniging, daar lidmaatschap niet afhangt van een bepaalde religieuze overtuiging. Alhoewel vele geestelijke leiders er hun steun en goedkeuring aan verlenen is het Genootschap met geen enkele organisatie of sekte verbonden. Onder de leden vindt men ofwel katholieken als protestanten, joden en leden van andere gekende religies, agnostici en atheïsten.

Het AA-programma tot herstel van alcoholisme is ontegensprekelijk gebaseerd op het erkennen van zekere geestelijke waarden. Elk individueel lid is vrij deze naar zijn eigen goeddunken te interpreteren, of zo hij dit wenst ze helemaal niet in overweging te nemen.

Voordat iemand een beroep doet op AA weet deze persoon al dat hij geen controle meer heeft over de drank. Voor hem stond vast dat alcohol machtiger was dan hijzelf. Daarom, teneinde nuchter te worden en te blijven, stelt AA voor dat de alcoholist steunt op een andere Kracht, waarvan hij erkent dat ze groter is dan hijzelf. Sommige alcoholisten kiezen de AA-groep als die Kracht; voor vele anderen is die Kracht “God” – wat ieder voor zich daar dan ook onder verstaat; nog anderen steunen op totaal verschillende concepten van een Hogere Kracht.

Sommige alcoholisten die zich voor het eerst tot AA wenden stellen een voorbehoud betreffende het aanvaarden van een Hogere Kracht. Doch de ervaring wijst uit dat, als ze zich openstellen voor de idee en de AA-vergaderingen regelmatig bijwonen, ze het met de tijd absoluut niet meer zo moeilijk hebben met het vinden van een aanvaardbare oplossing voor zichzelf betreffende dit probleem.

Neen; AA heeft absoluut niets te maken met drankbestrijding. AA “verleent geen steun of doet geen afbreuk aan gelijk welk standpunt dan ook”. Deze alom aanvaarde omschrijving van de doelstellingen van het Genootschap is natuurlijk ook van toepassing op de kwestie van drankbestrijding.

Vele AA”ers beseffen dat alcohol geen kwaad kan voor sommige mensen, maar dat het absoluut vergif is voor zichzelf. De doorsnee AA”er is er zeker niet op uit anderen te beroven van iets waar ze plezier aan hebben en dat ze toch volledig de baas zijn. Ze erkennen enkel dat zij persoonlijk die zaak niet in handen hebben wanneer ze enige alcohol zouden nemen.

Het aantal vrouwen dat met hun drankprobleem naar AA gaat stijgt dagelijks. Eenderde van het huidig aantal leden zijn vrouwen; bij de nieuwkomers ligt de verhouding nog hoger.

Juist zoals de mannen in de groep vertegenwoordigen zij allen gelijke sociale groepen en verschillende drinkpatronen.

De algemene opvatting schijnt echter te zijn dat vrouwelijke alcoholisten specifieke problemen hebben. De maatschappij is geneigd vrouwen meer op een voetstuk te plaatsen dan mannen en juist daarom denken sommige vrouwen dat ze door drankzucht meer geschandvlekt zijn dan de mannen.

AA maakt hierin geen onderscheid. Vrouwelijke alcoholisten, juist zoals mannen, vinden begrip en hulp bij AA, ongeacht hun leeftijd, sociale standing, financiële situatie of opvoeding. En In de lokale groepen krijgen de vrouwelijke leden evengoed belangrijke rollen toebedeeld als de mannen. Zij werken met nieuwkomers. Zij helpen vergaderingen beleggen en programmeren.

Eén van de meest hartversterkende trends in de groei van AA is het feit dat meer en meer jonge mannen en vrouwen interesse tonen voor het programma voordat hun drankprobleem resulteert in een volledige chaos. Nu men de progressieve natuur van het alcoholisme beter kent, zien jonge mensen meer en meer in dat als men alcoholist is, men deze ziekte het best zo vlug mogelijk bestrijdt.

In de eerste levensjaren van het Genootschap was de algemene opinie dat de meest logische kandidaten voor AA-mannen en vrouwen waren die hun werk kwijt waren, totaal aan de grond zaten, hun familieleven verwoest hadden of anders zichzelf al jaren totaal geïsoleerd hadden t.o.v. de maatschappij.

Tegenwoordig treft men vele jonge AA’ers aan van in de twintig, sommigen zelfs nog jonger. De overgrote meerderheid heeft nog zijn werk en families Velen waren nog nooit in de gevangenis of een andere instelling. Maar zij hebben de onmiskenbare waarschuwingen herkend. Zij geven toe dat ze alcoholist zijn en zien het nut er niet van in door alcoholisme hun leven te laten verknoeien.

Hun wens tot herstel is even groot als die van oudere mannen en vrouwen die in hun jeugd de kans niet hadden naar AA te gaan. Eens lid van AA speelt dat leeftijdsverschil tussen de leden weinig of geen rol meer. In AA starten belde groepen een nieuw leven, te beginnen van hetzelfde punt: het laatste glas alcohol.

Niemand “wordt lid” van AA in de gebruikelijke zin van het woord. Er dient geen enkele aanvraag tot lidmaatschap ingevuld te worden. In feite is het zo dat vele groepen zelfs geen lijsten van de leden bijhouden. Er komen geen inschrijvingsgelden aan te pas, geen bijdragen, geen boetes of wat dan ook van dien aard.

De meeste mensen worden eenvoudigweg lid van AA door de vergaderingen van een of andere lokale groep bij te wonen. Hun kennismaking met AA kan op verschillende wijzen gebeuren. Sommigen begrijpen zelf dat ze werkelijk zover zijn geraakt dat ze absoluut iets aan hun drankzucht moeten doen en nemen vrijwillig contact op met AA. Daartoe kunnen ze de lokale AA-groep opbellen die vermeld staat in het telefoonboek of door op adressenbijlage te klikken, ofwel kunnen te schrijven naar het:

ALGEMEEN DIENSTENBUREAU AA NEDERLAND
Postbus 2633
3000 CP ROTTERDAM
Tel. (010) 243 01 75
Fax: (010) 243 01 93

Je kunt ook een e-mail verzenden voor meer informatie.

Anderen kwamen mogelijk in contact met AA door hulp van een vriend, familielid, dokter of geestelijke raadgever.

Gewoonlijk heeft iedere nieuwkomer, voor hij naar zijn eerste vergadering gaat, de kans om met één of meerdere plaatselijke leden te spreken. Dat geeft hem de kans in te zien op welke wijze AA deze mensen heeft geholpen. Hij komt voor feiten te staan aangaande alcoholisme en AA die hem helpen te beslissen of hij al dan niet werkelijk bereid is de alcohol op te geven. De enige vereiste tot lidmaatschap is de wens op te houden met drinken.

Niemand wordt aangezet tot lidmaatschap. Als een nieuwkomer na enkele vergaderingen beslist dat AA niets voor hem is, dan zal niemand achter hem aanzitten om toch lid te blijven. Men zal hem wellicht voorstellen de zaak goed te overwegen, maar niemand zal trachten zijn beslissing te beïnvloeden. De enige die kan weten of hij de hulp van de Anonieme Alcoholisten nodig heeft of niet is de alcoholist zelf.

Een open vergadering van AA is een groepsvergadering die iedereen, alcoholist of niet, kan bijwonen. De enige verplichting die men heeft, is het niet bekendmaken van namen van alcoholisten buiten de vergadering.

Een typische open vergadering zal gewoonlijk een “leider” hebben en andere sprekers. De leider opent en besluit de vergadering en stelt de sprekers voor. De meeste sprekers, een enkel geval uitgezonderd, zijn AA-leden. Zij kunnen bv. ieder om beurt een relaas geven van hun ervaringen met drank en hoe ze tenslotte lid werden van AA. Of ze kunnen hun interpretatie weergeven van het herstelprogramma en toelichten wat nuchterheid voor hen betekent. Alle gezichtspunten zijn zeer persoonlijk daar men in AA enkel en alleen voor zichzelf spreekt.

De meeste open vergaderingen besluiten met een gezellig samenzijn waarbij koffie, alcoholvrije dranken enz. aangeboden worden.

Een besloten vergadering beperkt zich tot de leden van de lokale AA-groep of bezoekende leden van andere groepen. Het doel van een besloten vergadering is de leden de kans te geven bijzondere feiten van hun alcoholprobleem te bespreken, hetgeen het best kan gebeuren met andere alcoholisten. Deze vergaderingen zijn gewoonlijk zeer informeel en alle leden worden ertoe aangemoedigd deel te nemen aan de gesprekken. De besloten vergaderingen hebben grote waarde voor de nieuwkomers, daar het hun de kans geeft vragen te stellen over zaken die niet klaar zijn, terwijl zij het voordeel hebben deze samen met “oudere” leden te kunnen oplossen die meer ervaring hebben met het herstelprogramma.

In de meeste gevallen is het zo dat iedereen die interesse heeft voor AA of men nu lid is of niet, welkom is op open vergaderingen van AA.

Bijzonder nieuwkomers worden ertoe uitgenodigd hun vrouw, man of vrienden mee te brengen daar hun inzicht in het herstelprogramma een belangrijke factor kan spelen in het nuchter worden en blijven van de alcoholist. Vele vrouwen en mannen vergezellen iedere keer hun partner en nemen actief deel aan de sociale activiteiten van de lokale groep. (Er wordt herhaald dat “besloten” vergaderingen traditiegetrouw enkel en alleen voor leden bestemd zijn).

Abraham Lincoln werd eens gevraagd hoe lang iemands benen moeten zijn. Het klassieke antwoord was: “Lang genoeg om de grond te raken”.

AA-leden worden niet verplicht in een bepaalde periode een bepaald aantal vergaderingen bij te wonen. Het is puur een zaak van individuele voorkeur en behoefte.

Raadpleeg de groep om plaatselijke gebruiken te kennen.

De meeste leden trachten minstens eens per week te gaan. Zij vinden het in hun geval genoeg om hun persoonlijke behoefte aan contact met de lokale groep te bevredigen. Anderen zullen praktisch iedere avond naar een vergadering gaan, tenminste in plaatsen waar die mogelijkheid geboden wordt; weer anderen laten langere periodes tussen de vergaderingen.

De vriendelijke aanmaning “Blijf naar de vergaderingen komen”, wat iedere nieuwkomer zo dikwijls te horen krijgt, is gefundeerd op de ervaring van de overgrote meerderheid der AA’ers die voelen dat hun nuchter zijn eronder lijdt als ze te lang van de vergaderingen wegblijven. Velen weten uit eigen ervaring dat als ze niet gaan, ze de kans lopen te drinken terwijl het hun weinig of geen moeite kost nuchter te blijven zolang ze regelmatig contact houden.

Nieuwkomers hebben er baat bij in de eerste weken of soms maanden zoveel mogelijk contact met AA te onderhouden door middel van vergaderingen, enz. Hoe meer ze in contact komen met andere alcoholisten en hun ervaringen, die soms parallel lopen met hun eigen verhaal, hoe beter ze het herstelprogramma begrijpen en inzien wat de hulp te bieden heeft.

Praktisch iedere alcoholist heeft ooit wel eens getracht van “op eigen kracht” nuchter te blijven. Voor de meesten is dit noch een aangenaam, noch een succesvol experiment. Zolang het bijwonen van de vergaderingen het nuchter blijven bevordert, en tegelijkertijd, het leven aangenamer maakt, blijkt het zinvol gesteund te worden door de ervaring van degenen die “naar de vergaderingen blijven komen”.

Niet noodzakelijk, maar – zoals een lid ooit zei – “de meesten onder ons willen het, en sommigen hebben het echt nodig”.

De meeste alcoholisten horen niet graag dat ze iets voor een onbepaalde periode zullen moeten doen. Op het eerste gezicht kan het vooruitzicht van jaren vergaderingen te moeten bijwonen een zware brok lijken.

Het antwoord is eens te meer dat men in AA nooit iets moet doen. De keuze tussen doen of niet is er altijd, inbegrepen de beslissende keuzen nuchter te blijven met steun van AA of niet.

De eerste belangrijke reden voor een alcoholist om vergaderingen bij te wonen is steun te vinden om vandaag nuchter te blijven – niet morgen of de komende weken of jaren. Vandaag, nú, is de enige periode in het leven van een AA’er waaraan hij iets kan doen. Hij is niet bezorgd om morgen, of om “de rest van zijn leven”. Het belangrijkste is nu nuchter te blijven. Hij denkt slechts aan de toekomst wanneer die tijd gekomen is. Daarom zal een AA’er die werkelijk iets wil doen om vandaag nuchter te blijven de vergaderingen zoveel mogelijk bijwonen. Zijn aanwezigheid zal echter altijd gebaseerd zijn op de zorg om zijn huidige nuchterheid. Zolang hij AA op die basis benadert kan geen enkele activiteit, inbegrepen het bijwonen van vergaderingen, een verplichting op lange termijn worden.

Nieuwkomers bij AA, die het tijdens hun drinkperiode klaarspeelden de tijd te vergeten als er maar alcohol was, zijn soms verbaasd te ontdekken dat nuchter zijn ook wat van hun tijd zal opeisen. Een typische alcoholist zal zijn “verloren tijd” vlug willen inhalen. Hij zal met toewijding zijn taak willen uitvoeren. Hij zal van zijn familieleven willen genieten, familie die zolang verwaarloosd werd. Hij zal misschien ineens belangstelling hebben voor kerkelijke en burgerlijke zaken. Hij zal zich afvragen waar nuchter zijn anders goed voor is dan om met volle teugen te genieten van een volwaardig, normaal leven.

AA is echter niet iets dat men kan innemen zoals een pil. AA wijst de alcoholist op het belang van het overwegen van de ervaringen van de velen die een oplossing vonden in het herstelprogramma. Degenen die de meeste bevrediging vinden in het nuchter zijn, zijn zonder uitzondering juist die mannen en vrouwen die regelmatig de vergaderingen bijwonen, die niet aarzelen samen te werken met alcoholisten die hulp zoeken, die een bijzondere interesse hebben voor de andere activiteiten van de groep. Het zijn mannen en vrouwen die zich nog wel degelijk bewust zijn van de eindeloze uren die ze doorbrachten in bars, de dagen dat ze niet op hun werk verschenen, hun verminderde prestatievermogen en de wroeging die de volgende morgen steeds opkwam samen met de onvermijdelijke kater.

In verhouding tot deze herinneringen maken de paar uren besteed aan het verzekeren en sterken van hen nuchter zijn slechts weinig uit.

Deze vraag wordt soms gesteld door mensen die blijkbaar gegronde redenen hebben om niet het risico te lopen als alcoholisten geïdentificeerd te worden door één van de leden uit hun eigen woonplaats of zelfs de straat waarin ze wonen. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat ze een werkgever hebben die totaal onbekend is met het AA-programma en mogelijk afwijzend staat tegenover iemand die toegeeft een drankprobleem te hebben. Deze personen wensen soms meer wat dan ook contact te kunnen opnemen met AA om nuchter te worden en te blijven, maar ze aarzelen wellicht om in een groep te gaan binnen hun eigen woonplaats.

Het antwoord hierop is dat ieder vrij is in gelijk welke AA-groep dan ook te gaan. Gewoonlijk is het natuurlijk het gemakkelijkst om de dichtstbijzijnde groep te kiezen. Het kan ook de meest eenvoudige toenadering zijn tot het probleem van een persoon. Diegene die hulp zoekt bij AA is dikwijls, niet altijd, bekend als een drinker. Het goede nieuws van zijn nuchter zijn zal dus onvermijdelijk ook de ronde doen. Men zal weinig werkgevers of kennissen aantreffen die afkeurend zullen staan tegenover de bron van de nuchterheid van hun medewerker of vriend, of het nu om een lokale AA-groep gaat of een die kilometers verderop is.

Het beste antwoord hierop is de ervaring van de duizenden mannen en vrouwen die reeds lid zijn. Over het algemeen is hun reactie dat ze nooit van echte vriendschap of echt plezier hebben kunnen genieten voor ze bij AA kwamen. Hun mening hierover is veranderd.

Vele alcoholisten ontdekken dat juist het feit dat ze ervoor uitkomen dat ze de alcohol niet hen meer de baas is een opluchting voor hun beste vrienden. Niemand ziet graag toe hoe een vriend ten onder gaat.

Het is natuurlijk belangrijk een onderscheid te maken tussen vriendschap en toevallige kennissen van in een café of bar. Een alcoholist is geneigd vele kennissen te maken die door hen gezellig meedrinken vlug onterecht voor vrienden worden aangezien. Die mensen zal hij een tijdje missen. Maar in de plaats ontmoet hij honderden AA’ers, mannen en vrouwen die hem begrijpen en aanvaarden en die te allen tijde bereid zijn hem te steunen om nuchter te blijven.

Weinige AA-leden zouden het plezier dat gepaard gaat met nuchter zijn willen ruilen voor het zogenaamde plezier dat ze hadden toen ze nog dronken.

De Twaalf Stappen vormen de kern van het AA-programma voor persoonlijk herstel van alcoholisme. Het zijn geen abstracte theorieën; ze zijn gebaseerd op de slechte en goede ervaringen van vroegere AA-leden. Ze beschrijven de houding en de activiteiten die deze “oude” AA-leden belangrijk kunnen in hun streven naar nuchterheid. Het aanvaarden van deze Twaalf Stappen is in geen enkel opzicht vereist.

De ervaring heeft echter uitgewezen dat die leden die ernstig proberen deze Stappen toe te passen in hun dagelijks leven veel meer hebben aan AA in tegenstelling tot diegenen die zich als bij toeval de Stappen herinneren. Velen zeggen dat het praktisch onmogelijk is al deze Stappen letterlijk dag in dag uit te volgen. Dit kan waar zijn, in die zin dat de Twaalf Stappen een levenshouding vertegenwoordigen die totaal nieuw is voor de meeste alcoholisten. Vele AA’ers ondervinden echter dat de Twaalf Stappen een praktische noodzaak zijn om nuchter te blijven.

Hierna volgt de tekst van de Twaalf Stappen, tekst die het eerst verscheen in “Anonieme Alcoholisten”.

Ga hier naar de 12 STAPPEN

Het gebeurt dat een man of vrouw die dankzij AA een tijd nuchter was, weer begint te drinken. In AA wordt dit type van terugvallen “schuiven” genoemd. Het kan gebeuren na de eerste paar weken of maanden van nuchterheid of soms zelfs nadat de alcoholist een aantal jaren “droog” was. Praktisch alle AA’ers die dit meemaakten zeggen dat verschillende oorzaken aan de basis kunnen liggen. Zij vergaten bewust dat ze ooit toegaven alcoholist te zijn en vergaten hun machteloosheid ten opzichte van de alcohol. Ofwel verzuimden zij de AA-vergaderingen of informele bijeenkomsten met andere AA’ers bij te wonen. Nog anderen waren te druk bezig met zaken of sociale bezigheden en vergaten het belang van het nuchter blijven. Of zij lieten zich gaan en zakten door op het punt dat ze mentaal en emotioneel volledig weerloos waren.

Met andere woorden, “schuiven” is niet iets dat zomaar gebeurt.

Heeft AA een charter of basis tekstboek?

De Genootschap heeft vier boeken die algemeen als “tekstboeken” worden aanvaard. Het eerste boek is “Anonieme Alcoholisten” ook gekend als “The Big Book” voor het eerst gepubliceerd in 1939, bijgewerkt in 1955, 1976 en 1980, ISBN 90-800365-1-X. Het bevat de persoonlijke verhalen van 42 representatieve probleemdrinkers die er voor het eerst, dankzij AA in slaagden nuchter te blijven. Er worden ook tips en principes in vermeld waarvan vroegere leden meenden dat ze onmisbaar waren om die drang naar drank te overwinnen.

Het tweede boek heet “Twaalf Stappen en Twaalf Tradities“, gepubliceerd in 1953. Het is een interpretatie van Bill W., een medestichter, van de principes die tot nog toe het voortbestaan verzekerd hebben van personen en groepen in het kader van AA.

Een derde boek, “Alcoholics Anonymous Comes of Age” (“AA Wordt Volwassen“) gepubliceerd in 1957, is een korte geschiedenis over de eerste 20 jaar van het Genootschap.

Het vierde boek is genaamd “As Bill Sees It” (vroeger getiteld “The A.A. Way of Life”, a reader by Bill). Dit is een selectie van de geschriften van Bill W., waarvan sommigen nooit eerder verschenen.

Het “Vierentwintig-Uur-Programma” is een uitdrukking die bij AA gebruikt wordt om per dag of 24 uur nuchter te blijven. Een AA’er zal de alcohol nooit voor zijn hele leven afzweren. Hij legt geen beloftes af van “morgen” niet meer te drinken. Eens hij bij AA beland is, heeft hij wel ontdekt dat ongeacht hoe oprecht zijn beloftes waren “in de toekomst” niet meer te drinken, hij toch iedere keer die belofte vergat en dronken werd. Zijn drang naar alcohol bleek sterker dan zijn oprechte voornemens niet meer te drinken.

Een AA-lid erkent dat zijn grootste probleem is nu nuchter te blijven! De eerstvolgende vierentwintig uur is de enige termijn waarin hij iets kan doen aan zijn drankprobleem. Gisteren is voorbij. Morgen bestaat niet. “Maar vandaag” zegt de AA’er, “vandaag blijf ik van de alcohol af. Mogelijk zal ik morgen in de verleiding komen om te drinken, misschien zal ik het ook doen. Morgen is echter iets om aan te denken wanneer we zover zijn. Mijn grootste probleem is gedurende deze 24 uur geen alcohol te drinken”.

Naast het Vierentwintig-Uur-Programma legt AA ook de nadruk op het belang van 3 slagzinnen die iedere nieuwkomer misschien verscheidene keren hoorde voordat hij bij AA ging.

Deze slagzinnen zijn:

“Easy Does It”, “Live and Let Live” en “First Things First”.

Door deze slogans als basisprincipe op te nemen in zijn houding t.o.v. de dagelijkse leefproblemen, zal de doorsnee AA’er steun vinden om tot een gelukkige soberheid te komen. Ook de lectuur in 5 voor 12 kan hem daarbij helpen.

De “Twaalf Tradities” van AA zijn grondbeginselen die werden vooropgesteld om de overleving en de groei te verzekeren van de duizenden groepen die deel uitmaken van het Genootschap. Ze zijn gebaseerd op de ervaring van de groepen zelf gedurende de kritieke eerste jaren van de beweging.

De Tradities zijn zeer belangrijk, zowel voor oude als nieuwe leden. Ze herinneren aan de ware beginselen van AA als een gemeenschap van mannen en vrouwen wier eerste zorg het behoud van hun eigen nuchterheid is, zowel als anderen helpen nuchter te blijven.

Ga hier naar de 12 TRADITIES

Het antwoord hierop is dat AA enkel resultaat oplevert bij mensen die toegeven alcoholist te zijn en eerlijk wensen te stoppen met drinken en die deze feiten steeds als belangrijk voor ogen houden.

AA zal gewoonlijk niet werken bij mannen of vrouwen die er toch aan twijfelen of ze nu wel alcoholist zijn of die nog met de hoop leven ooit weer normaal “sociaal” te kunnen drinken.

De meeste autoriteiten op medisch gebied zeggen dat geen enkele alcoholist ooit weer normaal kan drinken. Een alcoholist moet dit essentieel feit onder ogen zien en aanvaarden. Dit toegeven en aanvaarden en dan nog gekoppeld worden aan de wens op te houden met drinken.

Nadat sommigen een tijdje droog waren dankzij AA, zijn ze geneigd te vergeten dat ze alcoholist zijn, met alles wat dit impliceert. Hun nuchterheid maakt hen overmoedig en ze gaan weer met alcohol experimenteren. Het resultaat via dit experiment is voor iedere alcoholist te voorspellen. Hun drankzucht zal in alle gevallen erger en erger worden.

Vele alcoholisten zullen tegen de tijd dat ze contact opnemen met AA voor hun drankprobleem, ook te kampen hebben met bijkomende financiële problemen. Het is normaal dat sommigen de stille hoop koesteren dat AA hen op de één of andere manier kan helpen om hun meest dringende financiële verplichtingen na te komen.

De AA-ervaring heeft al zeer vroeg uitgewezen dat geld, of het gebrek hieraan, niets te maken heeft met het vermogen van een nieuwkomer om nuchter te blijven en een oplossing te zoeken voor de vele problemen waarin hij of zij verstrikt is geraakt juist door dat overmatig alcoholgebruik.

Het gebrek aan geld, ongeacht hoe groot de schulden ook zijn, is geen hinderpaal gebleken voor de alcoholist die oprecht een nieuw leven wenst te beginnen zonder alcohol. Eens het grote alcoholprobleem uit de weg geruimd, bleek er voor de andere problemen, financiële inbegrepen, ook wel een oplossing te bestaan. Sommige AA”ers hebben zelfs in een vrij korte periode een sensationele financiële come-back gekend. Voor anderen was de terugkeer lang en moeilijk. Het basisantwoord op deze vraag is dat AA maar één uiteindelijk doel nastreeft en dit doel is op geen enkel punt gekoppeld aan materiële welstand.

Niets weerhoudt enig lid van een groep er echter van een nieuwkomer een maaltijd aan te bieden, nieuwe kleren of zelfs een lening. Dit is een zuivere individuele beslissing. Het zou echter misleidend zijn een alcoholist de indruk te geven dat AA een soort van financiële liefdadigheidsinstelling is.

Alcohol is vaak een compilatie in het gezinsleven, in die zin dat kleine ergernissen grote problemen worden, dat de slechte karaktertrekjes nog eens extra in de verf gezet worden. Om nog maar te zwijgen van de financiële problemen. Sommige mannen en vrouwen hebben vóór ze eindelijk naar AA toestappen een complete chaos van hun gezinsleven weten te maken.

Sommige nieuwkomers in AA worden zich plots bewust van die chaos en zijn ongeduldig en enthousiast om alles in het werk te stellen om terug een normaal leven te leiden met hun gezin en families. Anderen blijven met of zonder reden een bittere wrok koesteren t.o.v. hun families.

Nieuwkomers die eerlijk staan t.o.v. het AA-herstelprogramma slagen er praktisch alleen in de band van hun familie te herstellen. En die band tussen een eerlijke alcoholist en zijn familie is dikwijls veel hechter dan ooit tevoren. Soms is het echter zo dat onherstelbaar kwaad geschied is en een totaal nieuwe benadering van de familie vereist is. In het algemeen loopt echter alles goed af.

De ervaring bewijst wel dat een alcoholist die enkel naar AA komt om de vrede in huis te bewaren en niet omdat hij eerlijk wenst op de houden met drinken, moeilijkheden zal ondervinden om nuchter te blijven.

De oprechte wens om nuchter te blijven dient voorop te staan. Eens nuchter zal de alcoholist ondervinden dat vele anderen dagelijkse problemen realistisch kunnen benaderd worden met een goede kans op succes.

Er bestaan geen “AA-rusthuizen of hospitalen”. Traditiegetrouw worden er geen professionele diensten of faciliteiten verleend of verricht die gesteund worden door AA. Door die traditie te eerbiedigen van geen diensten te verzekeren die anderen ook verlenen, vermijdt AA mogelijke misverstanden omtrent het primaire doel dat zij nastreven, nl. alcoholisten helpen een normaal leven te leiden zonder alcohol.

In sommige streken echter hebben dienstcomités samengesteld uit AA-leden regelingen getroffen met lokale hospitalen om alcoholisten op te nemen die gesteund worden door AA’ers. Deze AA’ers treden echter op als individu en niet als vertegenwoordigers van de Genootschap.

In andere streken hebben individuele AA’ers of groepen van AA’ers rusthuizen opgericht die speciaal zorg dragen voor nieuwkomers. Doordat de eigenaars of bestuurders van deze rusthuizen de problemen van de alcoholist zo goed begrijpen, vormen ze meestal een belangrijke hulp voor de nieuwkomers tijdens hun cruciale beginperiode van nuchterheid. Deze tehuizen staan echter in geen enkel verband met AA, zelfs als ze in stand worden gehouden door personen die hun eigen nuchterheid te danken hebben aan AA.

AA is als Genootschap nooit verbonden met zakelijke ondernemingen van welke aard dan ook.

De meeste AA’ers zijn sociale mensen, een factor die er misschien gedeeltelijk toe bijgedragen heeft dat ze alcoholist werden. Daarom zijn bijeenkomsten van lokale AA-groepen gewoonlijk drukke bedoeningen.

AA heeft als Genootschap nooit een formeel programma over sociale activiteiten voor leden opgesteld, daar het enige doel van de beweging is alcoholisten te helpen nuchter te worden en te blijven. In sommige streken hebben leden, volledig op eigen initiatief en verantwoordelijkheid clubs of dergelijke geopend voor leden van de lokale groep. Deze clubs zijn traditioneel volledig onafhankelijk van AA en er wordt speciaal op gelet dat er identificatie met de Genootschap vermeden wordt.

Zelfs daar waar geen clubs bestaan is het niet ongewoon dat lokale groepen verjaardagsfeesten, groepsreizen, oudejaarsfuiven of andere speciale feestjes organiseren. In sommige grote steden ontmoeten AA’ers elkaar geregeld op etentjes en organiseren ze bijeenkomsten tijdens weekends.

Sinds de start heeft AA kunnen rekenen op de medewerking en steun van dokters die vertrouwd waren met het programma tot herstel van alcoholisme. Dokters bevinden zich wellicht in een betere positie dan wie ook om te kunnen vaststellen hoe onbetrouwbaar andere pogingen tot herstel in het verleden bleken. AA werd nooit als enige oplossing voorgesteld.

Maar het AA-herstelprogramma heeft zo dikwijls resultaat opgeleverd waar andere methodes faalden, dat sommige dokters soms als de hevigste voorstanders opkomen voor dat programma in hun lokaliteit.

Enig idee van de werkelijke houding van de medici t.o.v. AA kreeg men in 1951 toen de American Public Health Association de Anonieme Alcoholisten de beroemde Lasker Prijs toekenden als erkenning van het succes van AA in de behandeling van het alcoholisme als ziekte en het op die wijze te ontdoen van zijn maatschappelijke stigma. Ziek zijn is geen schande.

Hierna volgen echter uittreksels van commentaren op AA van vooraanstaande medici:

In 1967 verklaarde de Amerikaanse Kamer van Geneesheren dat lidmaatschap van AA nog steeds de meest effectieve manier was om alcoholisme te behandelen en Dr. Ruth Fox, een erkende autoriteit op gebied van alcoholisme en toen medisch directeur van de Algemene Raad voor alcoholisme zei : “Met zijn duizenden groepen en 300.000 herstelde alcoholisten (nu meer dan 2.000.000) heeft AA ongetwijfeld meer gevallen bereikt dan wij allemaal tezamen. Voor patiënten die het kunnen en willen aanvaarden, kan AA wellicht de enige noodzakelijke vorm van therapie zijn”.

“Ik heb het hoogste respect voor het werk dat AA levert, voor de geest ervan, voor hun essentiële filosofie van wederzijdse hulp. En ik neem elke gelegenheid te baat Om mijn goedkeuring publiek of privé te laten blijken als het te pas komt”.

Karl Menninger, M.D.
Menninger Foundation.

“De meest effectieve behandeling ter herstel van een alcoholist is wellicht een levensfilosofie die leefbaar is voor het individu en zijn families een totaal vertrouwen in zichzelf dat maar mogelijk is nadat hij zichzelf heeft leren begrijpen en een hechte band met anderen die dezelfde ervaringen delen. De medewerking van de geneesheer met de Anonieme Alcoholisten is een manier om hun patiënten op die wijze te helpen”.

Marvin A. Block, M.D., Lid van American Medical Association’s Committee of Alcoholism & Drug Dependence.

AA is misschien wel dé lekengemeenschap van onze moderne tijden die het meeste steun heeft ondervonden van de geestelijkheid van alle grote religieuze gemeenschappen. Juist zoals dokters hebben geestelijke raadgevers voor een raadsel gestaan in verband met alcoholisme. Ontelbare geestelijken hebben eerlijke mensen beloftes weten afleggen afstand te doen van de alcohol die ze niet meer de baas waren – beloftes die binnen enkele uren, dagen of weken gebroken werden. Met al hun sympathie, begrip en beroep op het geweten – stonden zij machteloos in hun hulp aan de alcoholist.

Daarom is het niet verbazingwekkend dat AA – alhoewel zij eerder een levenswijze bijbrengt dan een geloofsovertuiging zo enthousiast wordt toegejuicht door woordvoerders van vele verschillende kerkgenootschappen.

Hierna volgen enkele voorbeelden:

The Directors Bulletin, een periodiek tijdschrift van Jezuïeten gepubliceerd in St. Louis, Pater Dowling van The Queen’s Work Staf had een uitzonderlijke gelegenheid om het Genootschap van de Anonieme Alcoholisten te observeren.

Hij kwam tot de vaststelling dat de grondslag van de AA-therapie ligt in zelfverloochening, nederigheid, liefdadigheid, ‘t goede voorbeeld geven en gelegenheid tot een nieuwe wijze van dienstbaarheid. Alle mogelijke geloofsovertuigingen zijn vertegenwoordigd in de beweging. De lezers kunnen ervan verzekerd zijn dat geen enkel artikel of boek over de beweging nog maar voor een tiende zo overtuigend is als een persoonlijk contact met een AA-lid of groep van AA’ers wier persoon, gezinnen en zaken van een chaos werden omgevormd tot een betrouwbare zaak.

The Living Church (Episcopal).

“De basis van de techniek van de Anonieme Alcoholisten is het ware christelijke principe dat iemand zichzelf maar kan helpen door anderen te helpen. Het AA-plan wordt door de leden beschreven als “zelfverzekering”. Deze zelfverzekering is, voor honderden mannen en vrouwen die hopeloos verloren waren zonder deze unieke maar effectieve therapie, uitgegroeid tot fysiek, mentaal en geestelijk herstel en zelfrespect”.

Traditiegetrouw is de public relations politiek van AA altijd meer op persoonlijke werfkracht gericht dan op promotie. AA maakt geen publiciteit, maar werkt nauw samen met verantwoordelijke vertegenwoordigers van de pers, radio, televisie, film of andere media die meer informatie wensen over het herstelprogramma.

Op nationaal en internationaal niveau wordt het AA-nieuws verzorgd door het Publiek informatiecomité van de General Service Board. Er werden echter ook lokale comités gevormd om de plaatselijke media bekend te maken met AA als hulp voor alcoholisten aldaar.

AA is al de vrienden dankbaar die verantwoordelijk zijn voor het van het Genootschap. Evenzeer zijn allen zich ervan bewust dat alle mogelijke media steeds diep respect hebben opgebracht voor de anonimiteit van de leden, de anonimiteit waarvan heel het programma afhangt.

Er dient wel genoteerd dat binnen het kader van AA, op AA-vergaderingen en onder elkaar, AA-leden niet anoniem zijn.